PIÓRNIK

Fragment dobranocki "Plastusiowy pamiętnik"

Czas byśmy zajrzeli wreszcie do swego tornistra. Pierwsza rzecz, która nam się rzuca na oczy i o której raczej rzadko zapominamy by ją zapakować to ... piórnik. Słowo wstępne o piórniku (bardzo ładnie zresztą) wygłosił Plastuś. Zatem przyjrzymy się tym "urządzeniom".

Piórniki czyli miejsca na nasze przybory szkolne pojawiły się już nie pamiętam kiedy. Pierwsze piórniki drewniane były z klapką - zatrzaskiwaną (patrz film na samej górze) lub wysuwaną (pojawił nieco później). Piórniki te często były ozdobione motywami góralskimi. W końcu też niektórzy z nas pamiętają piórniki skajowe.

Wszystko było szare, monotonne. Jednak do czasu bowiem w połowie lat 70-tych odkąd poprawie uległy stosunki z Chińską Republiką Ludową pojawiło się sporo towarów importowanych właśnie z tamtego kraju. Między innymi pojawiły się piórniki.

Kupić je można było w ajencyjnych sklepach papierniczych i były one westchnieniem niejednego dzieciaka oraz utrapieniem dla rodziców, którzy musieli taki piórnik dziecku kupić :)

Piórniki chińskie zachwycały wręcz bogatą barwą kolorów i ... zapachów. Wykonane z gładkiego plastiku z kolorowym nadrukiem pod którym kryła się miękka gąbka.

Oczywiście piórniki były w wersji dla dziewcząt i dla chłopców. Wersja dla dziewcząt to były rysunki w słodkiej, różowej tonacji. Wersja dla chłopców zawierała rysunki samochodów lub pojazdów kosmicznych. Całość zamykała się na magnes, który po wydłubaniu służył też i do innych celów.

Zajrzyjmy do środka takiego chińskiego piórnika. Jego zasadnicza część - plastikowe przegródki były przykryta klapką z uchwytami na długopisy bądź ołówki. Na odwrocie wieczka umieszczano zakładki przypominające dzisiaj kieszonki do których można schować karty kredytowe. Rzecz jasna w tamtych czasach nikt takowych kart nie miał więc aby czymś zapełnić te kieszonki umieszczano tam historyjki). Niektóre piórniki były też w wersji de luxe bowiem w kieszonce wbudowane było lusterko.

Aktorka, Dominika Ostałowska wspomina "Zbierałam chińskie piórniki zamykane na magnes. To była moja namiętność. Miałam bogatą kolekcję". 

Właśnie - mało kto ma kolekcję piórników chińskich bowiem takie piórniki albo się zbierało albo stawały się przedmiotem działań destrukcyjnych (pisanie po nich długopisem).

Oprócz tych rodzajów piórników był jeszcze inny. Miał on formę dużego ołówka z odkręcanymi oboma końcami.